Zaledwie kilka dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa zbrojna akcja podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Z rozkazu Dowódcy AK generała Komorowskiego, miała swój początek 1 sierpnia 1944 roku. W ciągu kolejnych 63 dni działacze niepodległościowi staczali walkę, której to celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej interwencji zbrojnej oraz przewagi sowieckiej. Wedle obliczeń, mniej więcej 16 tysięcy ludzi zostało zabitych podczas walki o stolicę, zaś rannych było dwadzieścia pięć tysięcy osób, w tym ponad 6 tysięcy ciężko rannych. W dodatku, około 30 procent osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary egzekucji dokonywanych przez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Niezaprzeczalnie największe zaostrzenie zbrodni na ludności cywilnej nastąpiło w czasie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, pomimo bezgranicznego poświęcenia a także nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy AK, a także zwykłych osób cywilnych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, z całą pewnością należy dbać o pamięć oraz odwagę ludzi biorących aktywny udział w walkach i oddać im szacunek, bo przecież walczyli w imię wolności i godności człowieka. Z tego względu warto nie tylko w ten jeden dzień w roku, ale także częściej zatrzymać się na moment w tej codzienności i zastanowić się nad tym, jak wiele wyrzeczeń oraz poświęceń musieli znosić ludzie w tych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób udowadniali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. Aktualnie nietrudno jest niesłusznie oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zdecydowanie odmiennych czasach niż my. Warto też zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby dowiedzieć się o większej ilości informacji, które są również istotne i potrafią zmienić nasze postrzeganie w zasadzie całkowicie. Ukażmy swoją empatię i respekt.